In gesprek met Bianca d'ippolito

We gaan zitten met Bianca d'ippolito, de curator van "Open Fields", de debuuttentoonstelling door La Collection in onze Parijse ruimte, L'Appartement. Met een achtergrond in architectuur en hedendaagse kunst brengt Bianca een nieuw perspectief op het snijvlak van mode en beeldende kunst. De tentoonstelling is werk van drie verschillende makers - Claude de Soria, François Réau, en La Collection Zelf - Beweer dagelijkse materialen zoals cement, stof en grafiet in landschappen die tijd, geheugen en menselijke verbinding verkennen. In ons gesprek duikt Bianca in de inspiraties achter de tentoonstelling, de dialoog tussen kunst en mode en hoe "Open Fields" kijkers uitnodigt om de wereld door nieuwe ogen te zien.

Wat was je eerste inspiratie voor het samenstellen van de tentoonstelling "Open Fields", en hoe deed de samenwerking met La Collection komen?

Bianca: Vanaf de allereerste keer ontdekte ik La Collection, Ontmoette het team en bezocht L’ -appartement, ik voelde me geïnspireerd om een ​​nieuw project met hen te maken. Ik was verbaasd over hun universum en hun manier van werken. Het was precies wat ik zocht en iets waar ik mijn cirkel wilde ontdekken. 


Bianca draagt ​​de Maui jurk

Florence draagt ​​de Klarschap bovenkant, Macha dubbele sjaal,

Nagi broek, Rosie sandalen

De tentoonstelling onderzoekt het concept van landschappen. Hoe voel je je elke kunstenaar - Claude de Soria, François Réau, en La Collection- Interpret dit idee door hun werk?

Bianca: De tentoonstelling daagt het traditionele idee van landschap uit als een geografisch gebied en nodigt kijkers uit om hun perspectief te verbreden en het landschap te zien als een emotioneel en intellectueel gebied. De drie kunstenaars begeleiden ons door deze reis.

Claude de Soria bevrijdde cement van zijn grenzen in de jaren zeventig toen het voornamelijk werd geassocieerd met bouwblokken, gebruikt om sculpturen te vormen. Ze was dapper genoeg om het te verkennen in verschillende vormen die de kosmische oproepen.

François Réau duwt de grenzen van grafiet op papier, die verder gaat dan het bi-dimensionale om een ​​immens, onuitsprekelijk veld te creëren. Zijn site-specifieke installatie in het midden van één kamer, gemaakt van takken uit de Bois de Vincennes, creëert een landschap voor de geest.

La Collection Transformeert stof in een levendige uitdrukking van persoonlijke en culturele identiteit. Elk kledingstuk wordt meer dan een kledingstuk; Het maakt deel uit van een breder artistiek verhaal dat geschiedenis, traditie en innovatie weerspiegelt.

Samen breiden deze praktijken het begrip van de kijker uit over wat een fysiek landschap kan zijn: een veld Opgehangen in tijd en ruimte, open naar ideeën en inspiratie.

"Hier op L'Appartement, Er is geen onderscheid tussen mode, beeldhouwkunst, installatie of tekening. "

La Collection is altijd een ontmoetingspunt geweest waar de geschiedenis van kleding, kunst en architectuur samenkomt. Hoe zie je mode in deze context omgaan met kunst?

Bianca: De La Collection stukken interageren niet alleen met kunst - ze Zijn kunst. Hier op L'Appartement, Er is geen onderscheid tussen mode, beeldhouwkunst, installatie of tekening. Mijn curatoriale keuze daagt de perceptie van La Collection, het positioneren als een maker, een kunstenaar. De gepresenteerde looks zijn op zichzelf kunstwerken, doordrenkt met emoties en het openen van nieuwe visies en manieren van leven.

Welke rol doet de tentoonstellingsruimte -L'Appartement- Spelen in de algemene ervaring van "Open Fields"?

Bianca: L'Appartement is als een schip dat het idee bevat. De ervaring begint met de eerste aanpak van de bezoeker: binnenkomen door de prachtige voordeur, door de binnenplaats gaan en de trap opstaan ​​naar de tentoonstellingsruimte. De intimiteit van de locatie verbetert de interactie met de kunstwerken. Ik zorgde ervoor dat ik verschillende perspectieven bood en een sterke relatie onderhouden tussen elk kunstwerk en de architecturale eenheid. Als je vertrekt, heb je het gevoel dat je een echte ervaring hebt geleefd, UNE promenade architecturale, zoals Le Corbusier het zou hebben gezegd ...

Hoe benadert u als curator het creëren van verbindingen tussen kunstenaars van verschillende generaties en media, zoals te zien in deze tentoonstelling?

Bianca: In deze tentoonstelling komt u verschillende materialen tegen - nep, stof, grafiet, planten, papier - en vormen - soorten, cirkels, tekeningen, installaties, objecten. Ze smelten allemaal. Het was fascinerend om een ​​kunstenaar te verenigen geboren in 1926 met een geboren in 1978, een van Antwerpen en een andere uit Parijs, de ene in mode en de andere uit de galerijscene. Wat gebeurt er als je ze samenbrengt? Dat is de verrassing en de intriges van het project en je zult er alleen maar achter komen tijdens de installatie ...


Het citaat van Marcel Proust lijkt centraal in het thema van de tentoonstelling. Hoe bindt zijn idee om de wereld door "andere ogen" te zien in het verhaal van "open velden"?

Bianca: Proust legt het idee vast dat de rijkste vorm van ontdekking niet voortkomt uit externe verkenning, maar door ons perspectief uit te breiden, de wereld door verschillende lenzen te zien. Het is een diepgaande reflectie op de artistieke creatie, waar we door kunst, muziek en literatuur toegang krijgen tot de unieke universums. Hij illustreert hoe de kunst ons kan vervoeren, waardoor we het leven kunnen ervaren, kunnen vliegen van "ster tot ster" (om zijn woorden te gebruiken). Hoe mooi is dat?

Elstir is een schilder en Vinteuil is een componist in de roman van Proust. Ze belichamen allebei het geloof van de auteur in de kracht van kunst om de perceptie te veranderen en nieuwe manieren te bieden om het leven te ervaren.

“De enige echte ontdekkingsreis, de enige fontein van de eeuwige jeugd, zou niet zijn om vreemde landen te bezoeken, maar om andere ogen te bezitten, om het universum door de ogen van een ander, van honderd anderen, te beschouwen om de honderd universums te aanschouwen die elk van hen aanschouwt, dat elk van hen is; En dit kunnen we bijdragen met een elstir, met een vinteuil; Met dergelijke mannen vliegen we echt van ster naar ster. ”


Op zoek naar verloren tijd door Marcel Proust.

Waarom besloot je te werken met Clavé Fine Art?

Bianca: Ik wilde een sterk team van mensen bouwen die een plezier waren om mee te werken, dezelfde waarden deelde, klaar waren om elkaar te ondersteunen en waren enthousiast over het project. Antoine Clavé, de oprichter van de galerij, belichaamde al deze kwaliteiten. Ik bewonder de manier waarop hij zijn galerij runt, bij zijn kunstenaars staat en goede keuzes maakt. Zijn betrokkenheid was cruciaal en dit project zou niet mogelijk zijn geweest zonder hem. Ik raad ten zeerste aan zijn galerij te bezoeken in het 14e arrondissement van Parijs.


Ten slotte, wat hoop je dat bezoekers deze tentoonstelling afnemen, zowel in termen van de kunstwerken als het bredere thema van verkenning en transformatie?

Bianca: Ik zou het geweldig vinden dat bezoekers hun telefoons achterlaten en zich volledig onderdompelen in de ervaring. Ik zou het leuk vinden om met elk stuk voldoende tijd door te brengen en hun ogen de reis te laten leiden. Mijn wens is dat ze de geest van verkenning en nieuwsgierigheid belichamen, net zoals de kunstenaars deden. Als deze verbinding wordt gemaakt, zal ik mijn rol hebben vervuld.